Depresja jest zaburzeniem psychicznym o złożonej etiologii charakteryzującym się obniżeniem nastroju, obniżeniem napędu psychoruchowego, zaburzeniem rytmów okołodobowych i lękiem.

Więcej o etiologii depresji przeczytasz tutaj.

 

OBJAWY DEPRESJI

Kryteria rozpoznania depresji są nieco inaczej opisane w dwóch głównych systemach kwalifikacyjnych ( ICD-X i DSM-V ); jest jednak kilkanaście zasadniczych, kluczowych diagnostycznie objawów.

 

Kluczowe objawy depresji

• Obniżenie nastroju, przeżywane przez pacjenta jako stale odczuwany smutek, przygnębienie, zobojętnienie, pustkę ale czasami też jako uczucie rozdrażnienia, wybuchowości i zrzędliwości ( dysforii ) . Towarzyszyć temu mogą myśli rezygnacyjne, poczucie braku sensu czegokolwiek, chwiejność emocjonalna, nadmierna płaczliwość.
• Anhedonia czyli brak zdolności do odczuwania przyjemności z towarzyszącym jej spadkiem zainteresowań ( dotyczącym aktywności, które wcześniej sprawiały radość ), wycofywaniem się z aktywności, które do tej pory sprawiały radość pacjentowi czy były dla niego interesujące.
• Stale odczuwane przez pacjenta uczucie zmęczenia, znużenia, osłabienia, trudność w mobilizacji do jakiekolwiek działania. Odczucie mniejszej energii życiowej, mniejszej wytrzymałości i zdolności do wykonywania wysiłku czy wypełniania swoich zadań życiowych.
• Stale odczuwany lęk, zazwyczaj o umiarkowanym lub znacznym nasileniu, czasami doświadczany przez pacjenta jako uczucie ciągłego napięcia emocjonalnego, rzadziej inne objawy lękowe (np. agorafobia)
• Spowolnienie lub podniecenie ruchowe (obniżony lub podwyższony napęd psychomotoryczny)
• Utrzymująca się bezsenność, czasami też wczesnoranne budzenie się, spłycenie snu, uczucie bycia niewyspanym lub nadmierna senność, podsypianie w ciągu dnia. Czasami wyraźna zmiana rytmów dobowych, z zdecydowanym pogorszeniem samopoczucia i poziomu aktywności rano, stopniową poprawę w ciągu dnia i najlepszym funkcjonowaniem w godzinach wieczornych
• Spadek lub wzrost masy ciała o minimum 5% w ciągu miesiąca lub codzienny wzrost lub spadek apetytu.
• Trudności w koncentracji uwagi, obniżenie sprawności myślenia, subiektywnie odczuwane obniżenie sprawności pamięci i zdolności do uczenia się. Trudność w podejmowaniu decyzji, planowaniu, decydowaniu.
• Poczucie nieuzasadnionej winy, obniżenie własnej wartości, obniżenie samooceny lub wręcz samoocena skrajnie negatywna. Negatywistyczne myśli na swój temat lub swoich bliskich
• Myśli samobójcze lub nawracające myśli o śmierci, pragnienie śmierci, podejmowanie prób samobójczych lub ich planowanie, zachowania autoagresywne (w tym prowokowanie sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia np. wypadków komunikacyjnych)
• Zaniedbywanie ważnych funkcji życiowych – prawidłowego odzywania się, higieny osobistej, dbania o zdrowie (np. nieprzyjmowanie leków pomimo wskazań internistycznych)

Należy też zwrócić uwagę na zjawisko tzw. depresji maskowanej przebiegającej  w ten sposób, że objawy podstawowe –  obniżenie nastroju, anhedonia i spadek aktywności są nieobecne lub bardzo słabo zauważalne.

Na pierwszy plan wysuwają się tak zwane maski depresyjne – bezsenność lub zasadnicze pogorszenie jakości (bez obniżenia nastroju), przewlekłe zespoły bólowe (najczęściej bóle głowy, mięśni, bóle w klatce piersiowej), dolegliwości ze strony układu pokarmowego (biegunki, zaparcia, refluks), zaburzenia seksualne (spadek libido, impotencja), objawy typowo nerwicowe (lęk paniczny, objawy somatyzacyjne), objawy anankastyczne (podobnie jak w zespole natręctw – myśli przymusowe i kompulsywne działania ), objawy zbliżone do anorektycznych oraz nadużywanie alkoholu i innych środków psychoaktywnych.

Więcej o depresji maskowanej, tutaj.

Podział zaburzeń depresyjnych

• Zespoły depresyjne uwarunkowane czynnikami endogennymi tworzą grupę zaburzeń, których etiologia związana jest głównie z czynnikami konstytucjonalnymi (biologicznie uwarunkowanymi). Więcej o nich przeczytasz o nich tutaj
• Zespoły depresyjne uwarunkowane czynnikami reaktywnymi tworzą grupę zaburzeń, których etiologia związana jest głównie z niekorzystnymi wpływami środowiskowymi. Więcej o nich przeczytasz tutaj.
• Zespoły depresyjne wynikające z załamania struktury osobowościowej są niejednorodną grupą zaburzeń, których ujawnienie się związane jest doświadczeniem przez pacjenta poważnego kryzysu osobowościowego. Więcej o nich przeczytasz tutaj
• Zaburzenia depresyjne na podłożu somatycznym tworzą grupę zaburzeń, które mogą ujawniać się jako powikłanie wielu chorób somatycznych lub być związane z organicznym uszkodzeniem mózgu. Więcej o nich przeczytasz tutaj

Pracujący w Poradni HarmonyMed specjaliści psychiatrzy prowadzą wnikliwą diagnozę i leczenie farmakologiczne (objawowe) depresji.

Należy jednak pamiętać, iż najważniejszą metodą leczenia w wypadku tych schorzeń jest psychoterapia – zarówno psychodynamiczna jak i poznawczo-behawioralna. Daje ona perspektywę znaczącej i trwałej poprawy samopoczucia pacjentów lub nawet trwałego wyleczenia.

W Poradni HarmonyMed mamy wypracowany całościowy, zintegrowany model leczenia zaburzeń depresyjnych. Więcej o nim przeczytasz tutaj.